Dziś Narodowy Dzień Zwycięstwa - święto państwowe ustanowione przez Sejm na 8 maja, które  upamiętnia zwycięstwo nad hitlerowskimi Niemcami.

Jednocześnie ustawa z dnia 24 kwietnia 2015 roku o ustanowieniu Narodowego Dnia Zwycięstwa zniosła przewidziane dotychczas na 9 maja Narodowe Święto Zwycięstwa i Wolności oraz spowodowała utratę mocy dekretu z 8 maja 1945 r., który je wprowadził.

8 maja 1945 r., bezwarunkową kapitulacją Niemiec zakończyła się II wojna światowa w Europie.

Stolica III Rzeszy skapitulowała 2 maja. Pomimo upadku Berlina, nie wszystkie jednak oddziały niemieckie złożyły broń. Toczyły jeszcze walki m.in. w północnej części Włoch oraz w szerokim pasie od wysokości Drezna i Pragi po Innsbruck i Zagrzeb. Niemcy okupowali również jeszcze Norwegię. 5 maja 1945 r. rozpoczęły się rozmowy kapitulacyjne. Alianci zażądali poddania wojsk niemieckich na wszystkich frontach. Po dwóch dniach, 7 maja 1945 r., we francuskim Reims podpisano akt bezwarunkowej kapitulacji Niemiec. Stronę aliancką reprezentowali generałowie Walter Bedell, Iwan Susłoparow i François Sevez. W imieniu Rzeszy Niemieckiej akt kapitulacji podpisał gen. Alfred Jodl. Na jego mocy siły niemieckie zostały zobowiązane do zaprzestania działań wojennych do 8 maja 1945 r. do godz. 23:01.

Stalin jednak nie zaakceptował faktu, że przy tak ważnym wydarzeniu uczestniczył radziecki przedstawiciel tylko niskiego stopnia. Ostateczną i obowiązującą kapitulację miał sygnować zdobywca Berlina, Georgij Żukow. Strona sowiecka, ze względów propagandowych i prestiżowych, zażądała powtórnego podpisania aktu kapitulacji Niemiec. Dlatego formalnie akt  podpisano w podberlińskim Karlshorst późnym wieczorem 8 maja 1945 r., gdy zgodnie z czasem moskiewskim był już 9 maja. W imieniu aliantów swoje podpisy złożyli marsz. Georgij Żukow oraz gen. Arthur Tedder, gen. Jean de Lattre de Tessigny i gen. Carl Spaatz. Niemcy reprezentował feldmarszałek Wilhelm Keitel  i gen. Hans Jürgen-Stumpf. Stąd wynika różnica w świętowaniu pokonania nazizmu 8 maja na Zachodzie oraz 9 maja w ZSRR oraz państwach satelickich. Formalnie kapitulacja Niemiec została podpisana jeszcze 8 maja czasu polskiego. Komuniści tłumaczyli to m.in. świętowaniem pierwszego dnia „wolności.

Obie majowe kapitulacje nie kończyły jeszcze wojny. Nadal trwały zaciekłe walki z Japonią, które zakończyły się podpisaniem kapitulacji dopiero 2 września 1945 r.  Dobiegł jednak końca jej europejski rozdział. Niestety dla wielu państw klęska nazistowskich Niemiec nie oznaczała odzyskania wolności. 8 maja, kiedy na zachodzie ludzie wiwatowali, na wschodzie radość z zakończenia wojny była tłumiona przez terror sowieckich oddziałów. Dla milionów przedstawicieli Europy Środkowo-Wschodniej, koniec II wojny światowej oznaczał początek czerwonego zniewolenia i konieczność kontynuowania walki o utraconą niepodległość. Dla Polski, która jako pierwsza stanęła do walki z III Rzeszą i Sowietami, wojna o niepodległość zakończyła się dopiero w 1989 r. Polska po II wojnie światowej utraciła nie tylko niepodległość, ale także ziemie wschodnie  z Wilnem i Lwowem na rzecz ZSRS. Utrata wschodnich województw RP była równoznaczna z zagładą polskiego społeczeństwa kresowego i jego kultury, będącej niewymiernym i niemożliwym do zastąpienia elementem polskiej tożsamości narodowej.

Aby przyczynić się do ocalenia tej cząstki naszej narodowej pamięci,  z którą Kresy niewątpliwie się wiążą, uczniowie  naszego Liceum brali udział  w dotychczasowych VII edycjach  projektu- konkursu „Kresy – polskie ziemie wschodnie w XX wieku”. Powstało 6 nagrodzonych prac pisemnych i 4 filmy, które ukazują dramat Polaków mieszkających na Kresach Wschodnich w czasie II wojny światowej, tuż  po jej zakończeniu oraz współcześnie.

Zapraszamy do obejrzenia efektów przeprowadzonych wywiadów ze świadkami historii przez naszych już absolwentów.